Als aandachtig toeschouwer op het terras van Volharding, met natuurlijk verschillende gesprekjes, zag ik Zaamslag heel snel de score openen via Marjan. Zaamslag speelde trouwens met een aantal invallers.

Aanvoerder Marco gooide op zijn bekende manier van schieten nummer 2 binnen. Het weer was heerlijk om er een leuk doelpunten festijn van te maken, maar de spelers hadden het vizier niet op scherp staan.

Tweede aanval schoot deze middag geen deuk in een pakje boter. Richard bleef na elke actie zijn positiviteit inzetten . De spelers pakte het niet op en tegen het slot van de eerste helft kwam de thuisploeg op gelijke hoogte en nam zelfs voorsprong, Richard maakte de aanval erop gelijk.

Net voor de thee nam Volharding weer voorsprong.

Na de pauze betrad Zaamslag als laatste de arena .

Nog nadenkend wat er in de kleedkamers was gezegd en hupsake 5-3 en 6-3. Balen moet Marco gedacht hebben en hij maakte zijn tweede deze middag 6-4 en tevens de laatste van deze middag en het seizoen. Het BBQ feest van Volharding werd opgevrolijkt met een zege van 8-4 .

Richard zette al zijn wissels en Mandy kreeg naar 2 jaar acteren bij Zaamslag haar publiekswissel.

Je zou voor een ieder wensen dat …………………..

Volgend seizoen nieuwe kansen voor een ieder.

Toeschouwer Wim

Vandaag wederom een thuiswedstrijd in de Vliegende Vaart. Vandaag komt Oranje Zwart naar ons afgereisd. Een ploeg waar we in de uitwedstrijd 14-7 van verloren hebben. In het begin konden we goed mee, maar een uitslag die dan toch ruim te noemen is. Vorige week zei ik het al tegen de ploeg na de nederlaag tegen Seolto. Deze zaterdag gaan wij voor de winst en zo ook hadden we dit volgehouden tot bij de voorbespreking en zelfs in de rust dit nog eens benadrukt. Maar ja, zeggen en doen zijn twee verschillende zaken. Mijn vertrouwen was er week op week. Er waren elementen die gewoon klopten, je moest ze alleen kunnen samenbrengen. Dit moment zou komen, maar teamwork is dan wel van belang.

Vandaag stond de wedstrijd onder leiding van Dhr. de Gruiter, die vermoedelijk ook wel wat last had gehad van de opstopping in de tunnel. Toch kon er op tijd worden ingefloten. De wedstrijd kon onder oog van gelukkig toch redelijk wat publiek worden gestart. Het was echter wel OZ wat de eerste score liet aantekenen. Erwin wist de stand weer in balans te brengen. Het liep goed en tot aan de 4-4 was het steeds OZ die er één voorkwam, maar helaas moest Marnix bij de 3-4, al de arena verlaten. Hij ging door zijn enkel. Hoe zuur dit ook is, we moeten verder. Zijn plek werd ingenomen door Pjotr.

De invaller gaf wel gelijk zijn visitekaartje af, want hij maakt de 4-4. Dit was het laatste moment dat OZ aanspraak zou gaan maken op een winstpartij, want ondanks de niet-onderschatting gingen wij verder waar we mee bezig waren. Goed verzorgd spel, soms geduld en soms ook zeer mooie afrondingen. We liepen uit naar 9-4 alvorens OZ weer een score liet aanteken. Wij 10-5 en vlak voor rust. OZ weer 10-6.

Rust! We waren de pot tegen Atlas nog niet vergeten. Dit was ook een puike eerste helft en wat hadden we daar een kater aan over gehouden, dus we waren gewaarschuwd deze fout niet nogmaals te laten gebeuren!

Tweede bedrijf van start en ja binnen 30 seconden 10-7. Echter hierna namen wij het heft weer in handen en liepen uit naar de 14-7. De pot lijkt dan gespeeld maar we moeten nog 20 minuten. En er zijn er al van verder terug gekomen, dus scherpte blijft een vereiste. Zij komen weer naar de 14-9, maar wij maar weer eentje erbij om het gat psychisch zoveel mogelijk hetzelfde te houden en de tegenstander mentaal onzeker te maken. De 15-12 staat op het scorebord als er nog 2,5 minuut gespeeld dient te worden. Beide leggen er nog één in en dan wordt afgefloten. YES, we hebben gewonnen en nog wel van een ploeg die op het veld een klasje hoger speelt. Waar we al weken lang voor geknokt hebben is nu ook uitgevoerd in een goede pot. Kopje erbij gehouden en lekker blijven spelen, geen verslapping en het is beloond! Hoe anders zagen de gezichten er uit ten opzichte van een week geleden. Jammer dat we nu drie weekenden niet mogen acteren, want van dit wil je meer als speler/publiek, maar ook zeker ook als trainer/coach. Nu eerst maar genieten en kijken hoe we hiermee verder kunnen. Hopelijk krijgt het vertrouwen nu ook positieve boost, die nog meer mogelijk maakt en laten we het niet bij deze ene pot! Voor OZ een gevoel wat we helaas zelf ook kennen. Een heel eind terug en niet veel vrolijks om op terug te kijken en dan ook nog eens niet meer mee doen om de titel. Iets wat men vooraf wel zeer graag hadden gewenst, ook zij spelen volgend zaalseizoen gewoon vierde klas wat een deceptie was. De laatste pot in Zeeland alwaar men zijn Waterloo vond.

Rest mij nog het publiek, maar ook wissels te bedanken.

Rest mij nog de scores te vermelden: Erwin 5, Pjotr 4, Marjan en Mandy beiden 2, Marco, Joris en Linda allen 1. Wat een heerlijk aantal doelpunten ook nog!

Tot 25 februari als we weer thuis spelen tegen KVK?

Vandaag de uitpot bij Seolto in Vlissingen. In een hal waar veertien dagen geleden 700 mensen de korfbalwedstrijd van de Walcherse clubs bekeken. Vandaag waren het er niet zoveel, maar toch altijd wel meer volk dan elders in de zalen.

Deze tegenstander hadden we enkele weken geleden thuis gehad en toen hebben we ze het lang moeilijk kunnen maken, door hun spel te verstoren. De hoop was zeker hier vandaag een vervolg aan te kunnen geven en zo mogelijk nog een iets beter resultaat proberen te behalen. De wedstrijd stond onder leiding van dhr. Jan Peter Pouwer, geen onbekende voor beide teams. Seolto dat toch iets anders aantrad dan de samenstelling bij ons thuis. Chris Mol nog steeds niet fit na de botsing bij ons thuis, kan dus nog niet spelen. Daisy trad nu aan in de basis en ook Jolanda Harthoorn maakte haar opwachting. De heren wel ongewijzigd en dus een geducht team om tegen te moeten strijden. De wedstrijd werd aangevangen met het eerste fluitsignaal en duidelijk was dat Seolto ons nu zeker niet onderschatte. Volle druk vanaf het begin gaf ons weinig speelruimte en mogelijkheden om af te drukken. Het duurde dan nog wel tot derde minuut alvorens hun eerste doelpunt viel en zo stond het na elf minuten spelen 4-0. In minuut 17 wist Joris onze eerste bal door de mand te jagen en zo was in ieder geval de eer gered. Nu was het weer de beurt aan Seolto die er 6-1 van wist te maken en bij minuut 25 maakte we onze tweede. Zij scoorden weer en toen wij de 7-3. Dit was tevens ook de ruststand. Wel was opgevallen dat de score in het begin best aankwam, maar dat de ploeg nu wel veerkracht liet zien. De kopjes gingen op en strijden en dit zou de voorbode van de tweede helft zijn.

Tweede helft vangt aan en het is wederom Seolto die het bal opent. Wel zie je ons beter organisatorische zaken neerzetten en men bijt zich vast in het verdedigen. Seolto moet vechten voor zijn kansen. Zij krijgen deze ook, jammer genoeg is het ook meteen raak. Dit is weer wat wij nu net missen, maar dit maakt de strijd er niet minder om. We geven niet op en willen zo kort mogelijk bij blijven. Na rust lopen zij in 11 minuten uit naar 11-3 deze stand doet pijn, maar men geeft niet op. We maken de 11-4, hierna zij weer één en dan weten wij driemaal achter elkaar te scoren 14-6. Nog steeds een groot verschil. Joris weet nog een leuke actie te maken en weet er nog eentje voor ons bij te maken. Dit ook de laatste. Einduitslag 15-7.

Wel een coach die zag dat ondanks de stand zijn team van geen ophouden wist en met lekker verdedigen, een grotere afstraffing zoals vorig jaar wist te voor komen! Hiervoor mijn complimenten! Deze inzet is super en geeft vertrouwen dat we progressie boeken en al zijn het steeds afzonderlijke elementen, ergens zullen ze zeker ook samenkomen. Naar die dag kijk ik uit, want jullie verdienen het gewoon!

Nu op naar aankomende week waar we Oranje-Zwart de Hoekse mogen ontvangen. Een ploeg die kilometers moet gaan maken. Weet wel wat dit is, want ze zijn dit weekend bij Volharding op visite geweest. Zij haalden daar ongenadig uit met een eindstand van 9-19. We zijn dus gewaarschuwd en zullen deze week weer volle bak aan de slag moeten om er weer een goede pot van te maken!

Rest mij nog de scores te vermelden: Joris en Pjotr ieder 2, Marco, Marjan en Linda ieder 1.

Hopelijk tot volgende week in Terneuzen met nieuwe ronden, nieuwe kansen.

Wederom een zaterdag in het thuishonk in Terneuzen, de Vliegende vaart. Waarin vandaag ook weer alle ploegen hun wedstrijden zouden afwerken. Uitslagen waren niet allemaal in ons voordeel, maar we zagen voor ons een tweede spelen, dat zeer gemeleerd was, maar toch met de punten aan de haal ging. Wij zouden het opnemen tegen Atlas dat vorige week nog wist te winnen van de top favoriet Seolto. We weten dus wie er komt, want bij winst vandaag zouden zij zich naast KVK aan de top nestelen. Wij hadden dit team vorig jaar in onze thuishal voor het laatst verslagen en toen stond deze wedstrijd net als vandaag onder leiding van Ad Vos. Zouden we deze stunt vandaag kunnen herhalen?

De wedstrijd vangt zonder wijzigingen in de opstelling bij Atlas. Tja het had ook mee kunnen zitten maar nee hoor! De wedstrijd is nog geen minuut oud en we hebben de eerste bal door ons mandje 1-0 en een minuut later 2-0. Echter begint nu ook de kwaliteit van Atlas te scoren, 2-1 na twee minuten. Er volgen vijf doelpuntloze minuutjes, maar dan weten wij het mandje weer te vinden 3-1. Enkele minuten later 3-2. Wij maken er 4-2 van en gelijk ook de 5-2. Het moet niet gekker worden, maar daar is Atlas weer 5-3 maar wij weer 6-3 met nog vier minuten te gaan. Kunnen we het vasthouden tot de rust en zelfs nog uitbouwen? Nee helaas, want Atlas weet nog één maal te scoren en de ruststand is er een om voor ons in te lijsten, 6-4. Je weet dan eigenlijk wel dat zij zullen moeten komen en het begin van een tweede helft zul je er dan moeten staan, want zij zullen uit een ander vaatje moeten tappen. Dat bleek ook, want na bijna zeven minuten in de tweede helft waren al onze illusies aan diggelen geschoten en gaf het scorebord 6-10 aan. Auw dit deed zeer. We waren behoorlijk goed de weg kwijt en moesten ons zien te herpakken en terug de strijd aangaan. Dit is in zo’n geval moeilijk, maar iedereen probeert te redden, wat er te redden valt! Het wordt 7-10. Zij weer 7-11 en 7-12, wij de 8-12, zij weer 8-13, de 9-13 er weer vlak achteraan. In de laatste minuut moesten we ook nog twee stippen accepteren. Eigenlijk onnodig, maar in de haast om toch de stand te verkleinen is het soms moeilijk om niet die fout te maken. De eindstand is 9-15, jammer geen stunt. De eerste helft was voor ons en de tweede helft en de wedstrijd voor Atlas. Terecht en dat allemaal in enkele minuten. Wat was dit balen, weer net niet en waarom lijkt de einduitslag altijd zo geflatteerd?

Ach wonden likken en op naar volgende week, wanneer Seolto die we nog maar net hebben gehad weer op ons wacht. Zij hebben dit weekend geen kunsten moeten vertonen, omdat de sporthal ‘De Groene Olifant’ van Oranje Zwart is afgekeurd i.v.m. aanwezigheid van asbest. Deze wedstrijd zal later worden ingehaald. Dit is een van de twee uitwedstrijden die wij dit zaalseizoen nog voor de boeg hebben. Na deze wedstrijd zullen we er weer twee thuis spelen om daarna drie weken de weekenden anders door te brengen. Wederom supporters bedankt. Jammer dat wij niet de score in ons voordeel wisten te behouden, maar we hopen u toch straks weer terug te zien!

Rest mij nog de scores van deze wedstrijd: Marjolein, Erwin en Pjotr allen 2, Joris, Linda en Mandy ieder 1.

Voor een ieder die dit leest en ik niet persoonlijk heb gesproken, de beste wensen op alle gebieden!

Vandaag zullen we de eerste pot van 2012 gaan starten en het is er weer wedstrijd tussen twee uitersten wat kilometers betreft. ZKV uit Zuidland komt onze kant op. Zij deden er ruim twee uur over om ons te bereiken en wilde maar wat graag met de punten naar huis nemen, aangezien ze nog geen punten hebben. Op deze afstand is het niet altijd makkelijk om met wissels te vertrekken, want zoals ik al had gezien op de site van de KNKV, moest er door alle teams (senioren en de a junioren) uit worden gespeeld. Dan is het voor kleine verenigingen schrapen, want er was zelfs niet eens een dameswissel bij, gelukkig wel een heer extra. Soms niet nodig maar wel een veilig gevoel, want je moet er niet aan denken dat het vroegtijdig fout gaat en je met drie dames de wedstrijd in moet of moet afmaken. Gelukkig was dit vandaag bij hun niet nodig en konden zij gewoon de pot allemaal uitspelen en zijn dit soort zaken gewoon vergeten.

De wedstrijd werd aangevangen in de trainingshal en onder toezicht van de jarige aanvoerder, die de eerste helft nog wel kon bekijken alvorens hij in een kar door Zaamslag naar de ossewei geleid zou worden. Ja onze aanvoerder is zaterdag dus dertig geworden, de oude bok (of is het oude os)? Zijn plek werd ingevuld door Marnix. Niet zijn eerste keer in de basisselectie, maar toch altijd weer wennen voor hem en zijn vakgenoten.

Toen de wedstrijd anderhalve minuut onderweg was opende Erwin de score met een 1-0 voorsprong. Er was afgetrapt in 2012. Het duurde daarna wel weer zeven minuten toen Joris de 2-0 maakte. Ook de 3-0 volgde, alvorens ZKV er via naar mijn inziens hun beste schutter 3-1 liet aantekenen. Ik had deze dame tegen Volharding flink wat zien scoren en ook bij het inschieten zag dit er gewoon goed uit, niet te onderschatten dus! Wij weer de 4-1 en zij de 4-2. Dit was voor de ploeg uit Zuidland, in de eerste helft ook gelijk laatste score. Wij liepen door naar 8-2 en konden gaan rusten. Uit andere potten was geleerd scherp te blijven, want we hadden altijd wel een minder momentje waarbij scores voor de tegenpartij ons toch minder fortuinlijk lieten lijken, dan dat het daadwerkelijk geweest was.

Tweede helft begon. Het spel en de tegenstander was niet echt prettig. ZKV ging achter verdededigen, als je nu een scherpschutter zou hebben in elk vak, dan had de score fors kunnen oplopen, maar wij moeten het van inzet en doorzettingsvermogen hebben. Vaak is de zeven ons maximum, maar nu hadden we in de eerste helft er al één meer en na ruim 4½ minuut zorgde Joost voor de 9-2. Weer vier minuten ook weer Joost de 10-2. Die Joost trakteerde ons op een nog ruimere voorsprong. En wie trakteert verdient dan ook op een rondje of wellicht een cadeautje, maar nu nog even niet. Wel scoorde nu ZKV weer eens 10-3 maar helaas voor hun ook nu weer hun laatste punt. Het werd 11-3, 12-3 en 13-3 en ja nu volgde voor Joost dan toch eindelijk zijn presentje van de speler. Hij kreeg uit frustratie een snoei-harde bal toegeworpen van niet al te grote afstand. Hier was Joost minder blij mee en haalde verhaal. Wij hadden vandaag een soort Bas Nijhuis die formeel het juiste deed, maar totaal geen begrip voor de emotie had. Hij toonde Joost het rode kaartje en liet hierin helaas wel zaken mee spelen die reeds eerder in de pot hadden mee gespeeld. Hij gaf degene die de bal kaatste geel, zonder uiteindelijk de overtreding te hebben waargenomen, dus eigenlijk ook niet terecht. Jammer dat uiteindelijk uit frustratie zoiets voortvloeit en bij deze stand ook onnodig. Maar gedane zaken nemen geen keer en moest Joost het doen met deze twee presentjes. We maken er nog één en eindigen met good-old-Ernst uit het derde in de gelederen en deze kon het niet laten om zijn visite kaartje af te geven met een Zaamslagse lange bal. Helaas nu net iets te lang, maar wel goed voor vermakelijkheid op tribune. 14-3 was dus de overture van 2012! Onder oog van best wat publiek, waaronder Ivan. Maar ook de coach van Atlas, die wij volgende week zullen treffen. Daarom ben ik als dank ook naar zijn wedstrijd wezen kijken en ook hij kon de eerste twee punten van 2012 op hun konto schrijven door een nipte winst op nr 1 Seolto. Op deze manier blijft de top dicht bij elkaar en zijn wij best of the rest, op een vijfde plaats.

Volgende week wederom thuis en hopen we toch ook weer veel publiek te hebben en niet alleen uit Ritthem, maar ook zeker uit Zaamslag. Wij spelen niet alleen thuis, ook diverse andere Zaamslagse ploegen vertonen hun kunsten en ook zij zijn zeer content met gevulde, aan hun zijde staande, supporters op de tribune en ik hoop dat dit ook zo zal zijn.

Rest mij nog de scores Linda, Joris en Joost ieder 3; Erwin en Marjan beiden 2; de benjamin Marnix 1.

Tot volgende week bij hopelijk een goed en attractief spelletje korfbal!

Vandaag is het dan zo ver. De eerste thuispot van ons en dan gelijk tegen kampioenskandidaat nr. 1- Seolto. Je weet dat bij hun vandaag ook het 2e en 3de vrij zijn dus beschikken ze over de beste wissels en ook publiek hoeft dan geen keuzes te maken. Er gebeurt niet veel op de velden, dus kunnen zij allen meereizen en zo deden zij dit dus ook want de tribune was goed gevuld. Dit warme gevoel moet voor beiden ploegen dan ook motiverend werken en ja misschien soms ook spanningverhogend. In deze week hadden we vooraf de dinsdag-training verruilt voor het bedrijfsvolleybaltoernooi. Donderdag gewoon getraind zonder al teveel spanning, maar wel wetend wat de strijdwijze moest zijn. Als het kon zo veel mogelijk druk en zelf proberen rustig te blijven en goed georganiseerd aan te vallen. Ook moesten we ze niet op een te hoog voetstuk plaatsen, iets wat je wel merkte in de week ervoor. Er waren diverse personen die respect en ontzag hadden voor de ploeg, maar het was duidelijk dat wij hier niets te verliezen hadden. We moesten er gewoon voor gaan, inzet en passie. Je weet dat dit bij sommigen onder ons dan niet tot de mooiste zaken leidt en anderen noemen dit dan geen korfbal, maar ik weet dat men zich gewoon helemaal geeft en dit is wat men passie noemt. Ik wil mijn team dan ook op voorhand complimenteren met de geleverde inzet ga zo door!!!

De wedstrijd begon en het duurde tot in de vierde minuut alvorens zij de eerste bal door onze thuismand heen gooiden. In deze eerste helft merk je dat beide ploegen problemen hebben met het vinden van het kunststof mand. Het evenwicht blijft, na tien minuten maken wij er 1-1, echter één minuut later de 1-2. In de achttiende minuut 2-2 en zij in de vierentwintigste minuut 3-2. Wij in de dertigste de 3-3. O nee, deze werd afgekeurd. Raar bij Oranje-Zwart hadden wij zo’n zelfde situatie. De scheids vond dat de bal los was dus telde deze wel. Vandaag hadden wij zo’n zelfde situatie, maar voor onze dienstdoende man was dit anders. Één van de scheidsrechter kent dus niet de juiste regel. Ik weet welke, maar ja je doet er zoals gewoonlijk niets aan. Zij bepalen en je moet het er mee doen. Nu dus de rust in met een 2-3 achterstand. Niet verkeerd als je andere uitslagen van deze ploeg ziet. Als we dit de tweede helft zo konden doorzetten was er nog van alles mogelijk.

Tweede helft start. Marjan weet gelukkig toch weer haar 3-3 te scoren, Yes!! Na anderhalve minuut was het 4-3. We stonden nu zelfs voor. Echter konden we hier maar enkele seconden van genieten en de stand was weer in evenwicht. Nu breekt er een cruciale periode aan. Er gebeurt veel. Seolto verliest, door een ongelukkige aanraking, een dame die direct naar de HAP vertrekt. Seolto brengt niet één, maar drie nieuwe mensen binnen de lijnen, waaronder de net bevallen Daisy, dus absoluut niet de minste wissels. Dit maakt Seolto sterker. Als de rest niet alleen de basis maar de breedte van de selectie, zo bleek ook vandaag. Na nieuwe mensen te hebben gebracht gaat het beter draaien bij Seolto. De doelpunten vallen vlotter, want vanaf 4-4 wordt er vijf minuten niet gescoord en vanaf minuut 12 barst het los. En zo staat het in minuut 16 ineens 4-8 en is de kloof geslagen. Het wordt vanaf dan proberen zo goed mogelijk te volgen. Wij scoorden in minuut 17, de 5-8, maar zij vier minuten later weer 5-9. Drie minuutjes later de 5-10 en weer drie minuten later de 5-11. En binnen 30 seconden de 5-12. Gelukkig wij dan toch ook weer eentje de 6-12. Het verschil vond dus eigenlijk in het tussenstuk in de tweede helft plaats. Jammer voor ons. Het ging zo voortvarend, we konden ze het heel lang moeilijk maken. We hebben ook zeker flink wat schotkansen gehad, maar waar ze vorige week zo lekker vielen, wilde dit vandaag niet. Als je naar de uitslag kijkt, lijkt het of je totaal geen kans had, maar we weten zelf dat dit niet zo was. Jammer, geen stunt voor het plubliek, maar volgens mij wel een pot waar veel in gebeurde. Goede en minder goede zaken, saai was de pot zeker niet. Wij zullen deze tegenstander alweer snel tegen komen, want in januari gaan wij naar Vlissingen en dan zal vermoedelijk al wel duidelijker zijn hoe het er in deze klasse voor staat. Seolto nog steeds op koers voor het kampioenschap. Wat de Chris Mol betreft, zij is bij de HAP en ziekenhuis geweest en vermoedelijk is haar kapsel beschadigd en zal dit met rust moeten genezen. Wel is het zo, mocht de pijn blijven, zij terug moet naar de arts. Wij wensen haar een voorspoedig herstel en hopelijk kan ze er 7 januari gewoon weer bij zijn.

Rest mij nog het publiek te bedanken voor de steun en sfeer. Jammer dat wij ons publiek niet de overwinning hebben kunnen brengen, maar we hopen toch dat het publiek op 7 januari er weer bij is, als ZKV uit Zuidland ons komt op zoeken. Flink wat kilometers voor hun in, ik denk de verste uitpotten voor zowel ZKV als straks voorn.

Rest mij nog de scores Marco en Marjan beiden 2, Erwin en Joris ieder 1.

Iedereen een goed uiteinde en tot volgend jaar!

Vandaag ten strijde tegen Volharding. Een pot die vorig jaar niet altijd bracht wat je zou verwachten. Een ploeg die zich voor deze wedstrijd meestal wel goed weet op te laden en daarbij geen gemakkelijke hindernis is voor ons. In de week vooraf was er op het vlak van de heren veel onzekerheid. Marco zou niet mee doen, hij had een familieverplichtingen. Zijn plek zou worden opgevuld door Marnix, maar deze ging in de laatste twee minuten van een enerverende wedstrijd bij het tweede door zijn enkel en deze week zou blijken hoe de ernst was en hoe herstel zou verlopen. Hierna volgde het berichtje van Joost die vermoedelijk de zaterdag toch de gehele dag zou moeten werken en pas zaterdag in de middag zou weten of hij er wel of niet zou zijn. Een beroep op Pjotr, maar ja, hij jaagt en er zou zeker nog een weekend voor de kerst gaan jagen, al wist hij nog niet of het dit weekend of volgend weekend zou zijn. De donderdag waren er geen stekken te steken, ook het hestel van Marnix wat op zich nog voorspoedig verliep was nog niet geheel genezen. Vrijdagavond laat volgde de eerste witte rook. De regen zorgde er voor dat de jacht niet door ging en Pjotr zou meegaan. Een goed uur voor de pot melde Joost zich, dat hij vertrok uit Terneuzen en onderweg was.

Wilco (speler van derde) meldde dat ook hij ons wilde steunen door op de bank plaats te nemen en na het warmlopen bleek ook Marnix zijn opwachting te kunnen maken. Al met al super dat het zo eindigde al voor de wedstrijd.

De wedstrijd stond vandaag onder leiding van Robert van Sluis. Voor ons de eerste keer dat hij fluit. En nadat Zaamslag 3 won van Volharding 2, gingen wij van start. Het was na ruim 4 ½ minuut dat Joris de score opende. Echter binnen een minuut was deze reeds in evenwicht. Echter binnen een minuut wisten wij de stand op 1-2 te brengen. Nu volgde er ruim vijf minuten zonder treffers, maar daarna waren wij het weer die wisten te scoren, 1-3. Toen wisten we dit ook door te trekken, het vertrouwen groeide ook al waren er wel wat frustraties. Toen we in minuut 21 zaten, was de stand inmiddels 1-8. In de resterende minuten wist Volharding er nog 2 bij te leggen en gingen we rusten met de 3-8 stand. Dit geeft vertrouwen maar je moet dan waken voor onderschatting en de rust zien te bewaren. In de laatste tien minuten voor rust was er onrust en zo ook na rust tien minuten van onrust. Niet geconcentreerd plaatsen en een tegenstander die zeker nog niet had opgegeven. Toen er bijna 12 minuten waren gespeeld, werd er weer eens gescoord 3-9. En 2 minuutjes later 3-10. Lekker liep het nog niet en er volgde in de 20ste minuut een treffer van de thuis ploeg 4-10. Twee minuten later volgde de 4-11 en toen leken we het weer op de rails te hebben. Zij maakte de 5-11 maar wij volgde met de 5-12 en 5-13, zij nog de 6-13, maar Joost die Marnix was komen vervangen wilde ook nog zijn puntje mee pakken, 6-14 de einduitslag.

Een minder goede uitvoering als vorige week, maar ook zijdelingse zaken die voor frustratie en onduidelijkheid zorgde werkte hier aan mee. Maar YESS, de nul is weg! We wisten vandaag zonder ook maar enige stip 14 maal te scoren. Prachtige acties en afstandsschoten en onder het aanblik van het derde die zich al tegoed deed aan hun overwinningsbier, konden wij hun voorbeeld volgen.

Echter moesten er nog diverse mensen hun kunsten laten zien in Arnemuiden. Hier zou Marnix wederom in de eerste helft het veld verlaten door een actie waarbij zelfde enkel werd geraakt. Hopelijk zal dit weer net zo snel genezen als in deze afgelopen week. Wilco, Joan en ook Joost super veel bedankt. Het gaf rust dat we wisten dat in geval van nood op jullie kon worden gerekend. Bedankt publiek en het derde en nu op naar de volgende pot. Wederom een derdeklasser die ons dan komt opzoeken. Ja wij spelen op de dag voor kerst onze eerste thuiswedstrijd tegen Seolto, die dit weekend vrij was.

Hopelijk zullen de tribunes toch redelijk gevuld zijn om ons te ondersteunen op een volledig Zaamslag programma in Terneuzen en dit weekend verloor er geen van de spelende Zaamslagteams dus een goede opsteker, dus uw steun is gewenst?

Rest mij nog de scores te vermelden: Pjotr 4, Joris 3, Marjan en Marnix ieder 2, Erwin, Joost en Mandy ieder 1.

Vandaag na wederom een vrij weekend, afgereisd naar het Kapelle van KVK. Wederom een ploeg die op dit moment op het veld zijn kunsten vertoont in de derde klasse en dit ook nog niet eens onverdiend! Een partij waar het opladen voor de ploeg niet moeilijk is, want willen we allemaal graag winnen van een team wat een klasje hoger speelt en mede kandidaat is voor de titel in de zaal in onze poule..

Iedereen was vandaag aanwezig en de plannen waren de dinsdag op training al gepland en geoefend en nu maar kijken hoe dit vandaag zou uitpakken. Bij KVK een kleine verrassing: geen Sander in de basis, maar wel Jeroen die weer terug is in de hoofdmacht; nog geen Yvonne, maar wel de andere bekende dames. De vraag was Sander er naast gelaten om dat zij dachten dit toch wel even te winnen of was het toch toeval? Daar ik weet dat dit stukje straks door Jeroen toch weer onder de aandacht wordt gebracht op de site van KVK, zullen we hier maar verder niet op ingaan, want wat doet het er toe, maar wel fijn voor ons!

De wedstrijd stond vandaag onder leiding van Dhr. Bram Brasser die het niet echt moeilijk heeft gehad, alleen dan dat hij veel meters heeft moeten maken. Nadat de ploegen zich hadden opgesteld werd er ingefloten en kon de voorstelling starten. Zou het net als in de film een happy end krijgen of werd het een drama?

Het duurde tot in de 4de minuut alvorens de thuisploeg de score opende en ruim vier minuten later de volgende. Al met al verdedigend nog niet eens slecht van ons, want lazen we in de stukken van Oranje zwart dat KVK een team was dat veelvuldig de korf zocht, bleek het toch pas na tien minuten 3-0 te zijn. Nu wisten wij ook de korf te vinden en kwamen wij in 3 minuten terug op 3-2. Zij scoorden weer de 4-2 op de 17de minuut. Nog geen minuut later 4-3. KVK kwam dus niet echt los. Er volgde een stip voor hun, maar gelukkig voor ons werd deze gemist. In de 23ste minuut trokken we de stand weer in evenwicht. Het doel was dit trachten te handhaven of er overheen gaan voor de rust, maar helaas enkele seconde voor rust brachten zij de stand op 5-4, een kleine domper. Was een peptalk nodig? Nee we voerden opdrachten goed uit en trachten absoluut de score op te voeren. Naar mijn inziens hadden wij absoluut meer afgedrukt als zij, maar misschien is dit de bril waardoor je de wedstrijd bekijkt. Wel was het geloof hier dat het vandaag zou moeten kunnen. Of wij speelden goed of zij niet zo goed, maar hier speelt dezelfde bril zeker een rol. Ik was tevreden maar we wilden zo graag die punten om van die hatelijke nul af te komen!

De tweede helft liet de score wederom lang op zich wachten, 6-4. Na 5 minuten, 7-4, 7-5 maar ja ook weer 8-5. Dit na elf minuten spelen. Echter nu waren de volgende elf minuten voor ons en kwamen we terug naar 8-8. Er volgt een ingreep aan de kant van KVK en ja daar is ie de gevreesde Sander.

In de volgende 3 minuten brengen zij de stand naar 10-8. Nee niet door Sander, maar door de enige man van KVK die zijn vizier vandaag echt op scherp had! Lennard legde de meeste doelpunten van KVK er onberispelijk in. Gelukkig dat Marco vandaag zijn evenwicht vond. Hij heeft vandaag toch echt de eer van zijn ploeg gered, want zonder zo iemand is het gewoon moeilijk om te winnen. Op beslissende momenten nam hij zijn ploeg op sleeptouw. Natuurlijk hadden beide ploegen de inzet nodig van hun vak en teamgenoten, maar zij verdienen beiden een pluim. Helaas voor ons duurde de pot net anderhalve minuut te lang, want stond het tot die tijd op 10-9 en hoop je op een stukje eer. Wisten twee dames van KVK toch nog de mand te vinden en was de uitslag mijn inzien iets geflatteerd. Wij hadden vandaag toch ook best recht op iets meer, maar ja zo werkt het nu een maal niet. Einduitslag dus 12-9. KVK nog steeds op koers voor de titel en wij nog steeds puntloos. Maar als we zo doorgaan volgt succes zeker! Je ziet ons per wedstrijd progressie maken en dat wat we nog missen is een punt waar we week op week voor werken en resultaat kan dan niet uitblijven! Ik ben trots op mijn team in zijn geheel, de wil was er en het geduld en bereidheid om voor elkaar door het vuur te gaan. Dit geeft een warm gevoel en motiveert enorm!

Op naar volgende week, wederom op pad naar Kruiningen, waar Volharding zijn thuis wedstrijden afwerkt. We kennen elkaar en weten wat van elkaar te verwachten, maar dit is dan ook direct waar de pot om draait. Rest mij nog scores te vermelden en de supporters te bedanken voor deze leuke en sportieve pot.

Marco 7 en Erwin 2.

Vandaag mochten we, na een vrij weekend en twee weken trainen, aantreden tegen derdeklasser Oranje Zwart. Een ploeg die vermoedelijk na een minder zaalseizoen vorig jaar, nu zich mag gaan terug werken om daar weer te geraken. Wetende dat er niet één, maar zelfs 3 derdeklassers in onze poule zitten, zal dit niet een eenvoudig karwei worden. Het zou ook zomaar zo kunnen zijn dat wij ze ook volgend jaar weer treffen. Wij mochten naar Heinenoord, waar zij een gedeelte van hun wedstrijden afwerken. Wij waren hier trouwens niet de enige niet-streekgenoten die hier vandaag werden ontvangen, maar hier later meer over.

De wedstrijd stond onderleiding van dhr D. Belder, die wij vorig jaar bij ‘t Capproen ook al hadden ontmoet. Zo vaak gaan wij hier in het jaar niet naar toe, dus toch best appart als je daar maar vier keer komt. De tegenpartij had een wedstrijdboekje gemaakt, veel wisten ze niet van ons: alleen dat het zeker 15 jaar geleden was dat deze twee ploegen elkaar hadden ontmoet en dat het 130 kilometer heen, maar ook weer terug zou zijn. Iets wat zij ook zeker zullen moeten afleggen verderop in de competitie. Ze hadden ook het verleden van de coach er maar bij vermeld, er was dus zeker iets van huiswerk gemaakt of een goede bron benaderd?

Wij hadden natuurlijk ook wat informatie verkregen, maar de vraag is altijd wat kun je er mee. Er werd ingefloten en onze eerste aanval werd ingezet. Deze werd gelijk met een punt in ons voordeel begonnen: nog geen minuut op weg en het 0-1. Het was Marnix, die vandaag de plaats van de afwezige Joost had ingenomen, met een prachtig afstandsschot en de toon was gezet. Oranje-Zwart liet dit natuurlijk niet over zijn kant gaan en binnen 20 seconden lag de gelijkmaker er al weer in. Wauw, dit kon wat gaan worden. Net na aanvang werd het spel onderbroken. Er doken zich in ons aanvalsvak twee extra aanvallers op, zij wilden ook mee doen. Het waren twee van de andere streekgenoten, die dachten dat dit misschien ook wel mocht. Beiden hadden wel dezelfde naam: Zwarte Piet. Vandaag kwam namelijk de Sint aan in dit kleine plaatsje of zoals de locals het noemen, gehucht. Dus alle kinderen en hun ouders waren ook in deze sporthal om het gezelschap te ontvangen. Dit is iets wat we na de wedstrijd heel duidelijk merkten. Geen mensen van Oranje-Zwart, maar een bomvolle kantine.

Afijn we gaan verder met de wedstrijd, nadat de twee Spanjaarden het veld verlieten en de scheids weer vertelde dat we verder konden. Het duurde nu tot in de zesde minuut, voordat er weer gescoord werd. En wederom namen wij de voorsprong 1-2 het duurde echter weer maar een seconde of 20 voor het evenwicht in de stand. Na 8 minuten kwam Oranje-Zwart voor het eerst op voorsprong. De 3-2. Het bleef nu lang stil, beiden trachten op een zo goed mogelijke manier te spelen, maar toen volgde er in de wedstrijd een moment waarbij door de enthousiaste inzet een stip werd veroorzaakt. Het was onnodig, maar ja, dit kan gebeuren echter zou dit achteraf wel een belangrijk moment blijken te zijn. We kwamen nu 2 punten achter. Het werd vrij vlot zelfs 5-2 en wij wisten weer wat terug te doen dus 5-3, wederom 2 punten verschil. Dit geeft hoop! Helaas werd er door dezelfde, exact dezelfde overtreding gemaakt. We hielpen de tegenstander hiermee in zadel. Zij kregen vertrouwen, waar wij dit toch wel even verloren. Wij scoorden niet meer in eerste helft waar zij de stand naar 8-3 optrokken. Je weet nu dat het een zware kluif zal gaan worden. Zij moeten gewoon doorspelen en geen gekke dingen doen. Wij moeten scoren, dus is rust en wilskracht iets wat je hard nodig hebt.

Na rust is het echter de thuisploeg die de 9-3 maakt en na 5 ½ weten wij er weer eentje bij te leggen 9-4, zij weer 10-4 en de 11-4. Daarna wisten wij de korf weer te vinden en we bleven gaan. We deden misschien niet altijd het juiste, maar wilde wel gewoon voort de 11-5 en hierna de 12-5. Wij wederom de 12-6 en ja 12-7. Helaas waren de laatste twee scores voor hun, verdiend met hun zuivere afstandschot scoorde zij hun meeste goals. Hier viel niets op af te dingen. Zowel dames als heren wisten wat ze moesten doen met de ruimte die zij kregen en dat twee niet slimme acties hun in het zadel hielpen was onze fout, maar we zullen nooit weten dat als wij dat niet hadden gedaan of dit dan tot een andere uitslag had geleid?

Na afloop toch tevredenheid in de ploeg. We speelden echt niet verkeerd en probeerde echt te doen waar voor wij gekomen waren en het vertrouwen wat Marnix had verkregen, had hij absoluut niet beschaamd. Een prima pot en we gaan nu wederom twee weken trainen, want ja volgend weekend alweer niet spelen. Hopelijk zet de ontwikkeling zich voort en kunnen we in de volgende pot in Kapelle weer stappen maken!

Na wat gedronken te hebben tussen de naar hun zin hebbende ouders, met hun drankje en de hyper kinderen die hun sinterklaas hadden binnengehaald en de ontvangen cadeaus aan het uitproberen waren, gingen we naar een lokaal etablissement om de maaltijd te nuttigen. In een heel donker café konden wij ons de pizza en andere Egyptische vleesschotels laten smaken. De genoemde 130 km werd terug aangevangen, dit wel met wat meer inhoud in de auto’s dan van huis was mee genomen.

Dan rest mij nog de bereidheid van een tweetal B’s die op de bank wilde plaats nemen, Ilona en Jannick. En ja zo heb je in het eerste geen de Bat, en zo in eens wel twee. Hier veel dank daarvoor!!!!!!

De scores Erwin 2, Joris, Linda, Marjolein, Marjan en Marnix allen 1.

Tot over twee weken. Wie weet speelt de Kerstman daar wel mee in Kapelle bij KVK.

Vandaag was het weer zo ver. We mochten van start in de zaal, gelijk een pittige wedstrijd (Atlas) uit, maar wel lekker, we staan gelijk scherp. Waar de meeste overdag spelen, wordt hier altijd laat gestart. Aan de ene kant lekker, de dag voor jezelf, maar aan de andere kant het duurt zo lang voor je mag beginnen. We weten wat te verwachten. We kennen inmiddels de meeste wel en dat geldt ook voor de tegenstander. Twee teams die elkaar al jaren, minimaal twee keer per jaar tegenkomen of soms wel vier keer.

De opstelling in de zaal is niet anders dan op het veld. Maar dit gold niet voor Atlas, waar een ene Johnny de plek van Tommy heeft overgenomen. Voor ons een verrassing, want de enige Johnny’s die wij kennen zijn die uit Flodder en die van Marjolein. Nou ja kennen, we hebben zijn naam gehoord.

We weten uit de laatste wedstrijden tegen Atlas dat de ploeg een goed scorend herenkwartet heeft en weten waar de focus moet liggen. Maar ja, wordt het een schot, een doorloper of een doorspeler, ze bezitten alle smaken, dus het moet kloppen en meezitten. De wedstrijd start later door een incident in de pot voor ons, waar iemand van Swift zijn enkel breekt. Goed, kan gebeuren, geen probleem voor ons toch? Laat nu net onze leidsman Dhr. Soeting-junior zijn en hij afkomstig is van Swift en wij begrepen hadden dat de band met deze dame, ook nog vrij nauw was. Je kan eigelijk op voorhand al zeggen dat dit wel enige weerslag zal hebben, maar in ieder geval knap, dat je dan toch de pot in gaat om deze zo goed mogelijk te fluiten. De eerste helft start met behoorlijke schare aan fans. De meeste voor de thuisploeg, maar ook voor ons waren er toch een aantal afgereisd. De potwas 20 seconden oud of moet ik zeggen vers toen we al een stip tegen kregen en gelukkig voor ons viel deze er aan de voor zijde tegen aan en niet erin. Echter bij seconde 45 ging de eerste bal door de maagdelijke mand en was de eerste score een feit. Helaas de score wel voor hun. Echter na 2 min 20 trokken we de stand gelijk en was het wisselen. Het duurde toen tot minuut 8, alvorens de volgende viel. Ja ja, we kwamen voor met 1-2 maar nog geen 40 seconden later lag de gelijkmaker er al weer in 2-2. Nu duurde het vier minuten en zij wisten de mand alweer te vinden en weer een minuut later weer één en zo was het nu 4-2. In de achttiende minuut maken zij 5-2 en je bent dan bang dat zij gelijk ver weg zullen lopen maar we weten de 5-3 te maken, zij weer 6-3 en in de zesentwintigste minuut wij 6-4. Tja en dan tekenend voor de concentratie van de leidsman, wordt in minuut 32 de 7-4 gemaakt. De leidsman wil nog steeds verder en de vraag hoe lang de laatste minuut duurt, wordt beantwoordt met dat we er nog vier moeten???? Vermoedelijk is de man door de eerdere commotie vergeten, dat de zaal maar 30 minuten duurt en hij fluit af en wij mogen dus met één doelpunt meer tegen, de rust in. Ach ja, dit kan ons allemaal overkomen, zeker met de benodigde voor-informatie. Jammer, maar dit maakt niet het verschil in de score. Atlas is beter of moeten we zeggen er was één heer, die gewoon vandaag zijn dag had en ons verschrikkelijk over de knie lag. En ja, willen we allemaal niet zo een pot spelen, kunnen we hier alleen maar jaloers op zijn!

Na rust hopelijk weer wat scherper. We willen en hopen de mand nu toch vaker te gaan raken aan de binnenzijde, de spirit is er en de wil des te meer. Het is 2 minuten bezig als zij toch als eerste weten te scoren 8-4 en weer twee minuten later de 9-4. Als we zeven en een halve minuut bezig zijn, weten wij dan toch te scoren 9-5. Een minuut later is het toch weer 10-5 en nog voor er negen minuten op de klok staan plaatsen we er weer één bij 10-6. Maar nu binnen de minuut 11-6, het wil maar niet lukken en de heer van Atlas blijft ze maar leggen 12-6, 13-6. Wij scoren ook nog een keer 13-7, maar ja, Benjamin wederom 14-7. Wij nogmaals de 14-8, maar zij doen waar mee ze begonnen zijn 15-8 en de scheids heel scherp, bij dertig minuten exact blies hij zijn laatste riedeltje. Wij wensen hem en de dame die het betrof, sterkte. En hopen dat de genezing vlot zal verlopen en zij spoedig toch weer een balletje kan gaan gooien!

Wij waren er vandaag echt wel bij, maar afmaken lijkt ons op dit moment niet gegund. Was het inschieten erg hoop vol, moet je dit ook in de pot kunnen doen. Hier missen sommigen de overtuiging en kiezen we ook vaak niet het juiste moment of persoon. Er zijn zaken die trainbaar zijn en die uitdaging gaan we zeker aan, want deze tegenstander was vandaag gewoon beter. Er komen nog wedstrijden en hopelijk zitten er daar ook ploegen bij die hun dag ook niet hebben, maar wij dan weer wel. We weten dat we nog beter kunnen en dit gaan we ook zeker laten zien! Op naar volgende pot, maar eerst maar weer eens een weekendje vrij. Snap niet waarom, maar zo is dit nu eenmaal gepland. Onze eerste vier potten zullen wij allemaal uit spelen. Ons publiek zal tot 24 december moeten wachten, alvorens wij in onze thuishal spelen. Ja ja, op de dag voor kerst.

Rest mij nog het publiek, dat ons en de dame van Swift ondersteunden, te bedanken en natuurlijk Ilona die, ons ondanks haar gekwetste enkel, mee wilde om als wissel in nood te fungeren. Hiervoor nogmaals mijn dank!

Rest mij nog de scores: Marco en Erwin beiden 2, Joris, Joost, Marjan en Marjolein allen 1.

Vandaag stond voor ons de laatste pot in de eerste helft van de veldcompetitie op het programma. En vandaag was ook de dag dat het derde en het tweede kampioen konden worden.

Het was een super dag om af te sluiten, omdat het weer niet beter kon: een zonnetje, weinig wind en een juiste speeltemperatuur. Het tweede en derde deden waar we op hoopten. Zij pakten de titel in hun poule, drie is nu klaar en twee mag volgend weekend nog een potje in Vlissingen spelen, om te kijken of het ook ongeslagen kan. Goede voortekens dus. Eerst maar eens doen! We zagen de tegenstander van vandaag arriveren en deze ploeg was echt met een missie gekomen. Volharding wilde van de hatelijke nul af en wij zouden dit moeten bezuren. De Sympathieke ploeg straalde dit ook gewoon uit en bekend is dat deze ploeg er voor wil gaan en dit zal doen, totdat de scheids zijn laatste beetje lucht door zijn fluitje laat klinken!!! Gewaarschuwd zijn we dus en dit zou later blijken..

De pot stond onder leiding van Robert-Jan Cannoo, die op zijn eigen wijze de pot in banen leidde en deze is bekend bij beide ploegen, dus geen probleem. De score werd na twee minuten geopend door Volharding, die fel en doeltreffend gelijk duidelijk wilde maken waar ze voor naar Zaamslag gekomen waren. Na vijf minuten wisten wij de stand gelijk te trekken en waren we weer in evenwicht. Nu was het twee maal Volharding die wisten te scoren en de 1-3 stond op het scorebord. Het was wederom Erwin die ons op de 2-3 bracht, maar Volharding bracht de stand weer op twee verschil 2-4 en dan ga je je afvragen, hoe kan het dat deze ploeg nog geen punten heeft. De spirit klopt gewoon in deze ploeg ondanks het verlies van de Belgische trainer en drie spelers waarvan in de zaal er hopelijk één terugkeert. Echter brak voor ons toen toch wel het signaal dat we aan de bak moesten. Wij waren dan ook degene die begon met scoren en zij hier niet in mee gingen en was het vlak voor rust, twee verschil in ons voordeel: 6-4. Helaas wisten we dat net niet te koesteren en bracht Volharding de stand met rust op 6-5. Nog wel steeds in ons voordeel. Toch genoeg om mee te nemen in rust, om over te spreken. Er werd afgesproken de rust in het spel te krijgen en hopen op haast en gretigheid van de tegenstander, daar dit ook vaak foutjes mee bracht en hier moeten we van zien te profiteren.

Er werd in gefloten. De eerste aanvallen waren over en weer. Het was wederom de tegenstander die beter uit de kleedkamer kwam: 6-6. Gelukkig wisten wij daarna de 7-6 weer te scoren.

Ze volgden ons goed en scoorden de 7-7. Wij weer 8-7 en zij weer 8-8. Twee ploegen die knokten voor hun punten. Al was het niet altijd goed, de vechtlust was er! Niemand berustte en beiden coaches lieten zich ook horen aan de zijlijn om hun ploeg te ondersteunen. Het was nu Volharding die na de eerste helft de voorsprong weer wisten te nemen in 8-9, maar zoals hiervoor wisten wij de stand weer in balans te brengen. Je weet als coaches ‘Hij die als eerste het gat nu kan slaan, de winnaar wordt.’ Wij wisten wederom weer op voorsprong te komen 10-9, maar zij maakten gewoon weer gelijk 10-10. Waar zou dit naartoe gaan. De laatste tien minuten waren ingegaan en beide ploegen maakten fouten, maar wie zou er het eerst van profiteren. Onze taak: lange aanvallen, dit werd zeker beloond met doelpunten 12-10. Helaas scoorden de gasten weer en ja bij 12-11 ga je terug in de wedstrijd. Eind eerste helft, konden wij met twee verschil de rust in, maar het werd er maar eentje. Na rust de gelijke stand. Je vraagt je dan stilletjes af of de ploeg zijn zenuwen in bedwang heeft om het rustig uit te spelen. En ja we legden er gelukkig eentje bij, 13-11. Met nog minder dan een halve minuut, weet je dat als Volharding de bal krijgt, maar een ding zal doen: schieten, schieten en nog eens schieten. Volharding wordt daarmee beloond: 13-12. Gelukkig voor ons, blies de scheids zijn laatste deuntje van deze toch spannende pot. Wij waren de gelukkigste, maar het had ook zeker andersom kunnen zijn. Wij weten inmiddels na vier potten, met een punt verschil winnen of te verliezen en als winnaar ben je daar gelukkig mee, maar als verliezer is het zuur en koop je er niks voor. Wij zijn klaar, maar volgende week mogen zij aantreden tegen All-Ready, die beide nog puntloos zijn. Dan ook op naar de zaal waar we deze toch zeer sympathieke ploeg weer tegen gaan komen en dat belooft absoluut weer een pot worden waar er tot het allerlaatste wordt gestreden.

Rest mij om publiek, kantinepersoneel, wissels te bedanken bij deze pot en deze helft op ons eigen complex! Nu naar de zaal en naar Tony die ons daar weer van de nodige drankjes en hapjes voorziet. Lekker binnen: geen regen en zon, lekker. Soms benauwd, maar dit is een luxe probleem, want de echte techneuten zullen hun kunsten goed laten zien en niet het excuus van een tegenstaand zonnetje of windje zoeken, die het misschieten vergoelijkt.

Scores Erwin 5, Marco 3, Marjan 2, Joris, Joost en Marjolein allen 1.

Tot ziens in de zaal waar we u als publiek ook weer zien?

Een flinke reis vandaag naar Vlaardingen waar Spirit zijn thuishonk heeft. Ruim 160 kilometers om op de plaats van bestemming te komen. Deze reizen zijn best een opgave, zeker als je ze verliest. Op de terugweg weet je dat dit soort reizen een voorbereiding geen goed doen.

Vandaag was de teamindeling behoorlijk aangepast, want het eerst definitieve vrije weekend hadden voor personele problemen gezorgd. Nogmaals dank aan degene die dit heeft ingepland! Hij heeft vast wel ergens rekening mee gehouden, maar vermoedelijk niet met de eerst gevormde poule! Waren er vandaag drie basisspelers niet, ook bij het tweede waren er mensen niet en moesten zij zo hun pot schrappen, want hier waren nu nog twee heren over. Vandaag namen we Karin, Joan, Marnix, Richard en zelfs een B heer (Jannick) mee. Karin, Marnix en Richard hebben de basis opgevuld en ik moet zeggen mijn complimenten voor hun. Zij deden dit goed en gingen gewoon mee in het spel, terwijl Joan en Jannick de bank mochten bezetten in het toch wel even vervelende natte weer. Ook hiervoor natuurlijk heeel veeel dank, want wissels zijn toch wel een heel veilig gevoel mocht je ze nodig hebben.

Er was een verzoek gedaan bij de tegenpartij om de wedstrijd eventueel de avond ervoor te spelen, helaas van deze mensen weinig reactie en dit gevoel kreeg je ook op het complex. Daar was weinig sfeer en gastvrijheid. We moesten zelf opschieten met douchen en helaas na het douchen moesten we meteen ons terugweg inzetten, omdat de dames hun schoonmaakwerk wilden voortzetten. Dit waren overigens de enige mensen die er nog waren. Zijn we hier in Zeeland niet echt gewend.

De wedstrijd stond onder leiding van dhr. Krop, die niet het gevoel gaf hier voor zijn plezier te zijn. Hij deed zijn plichten, stond zelfs soms in de weg en vond dan maar dat wij dit moesten uitzoeken. Hij stond er goed, want hij heeft vermoedelijk een hekel aan lopen. Voor de rest heeft hij aardig gefloten en was het niet zijn schuld dat wij hier vandaag de punten achterlieten.

We vingen aan en zoals verwacht, de eerste twintig minuten met een niet scherp Zaamslag, want achteraf had hier het belangrijkste stukje gezeten. Opdrachten werden op dat moment juist niet goed uitgevoerd en dit leverde tegendoelpunten op, die er voor zorgde dat de ruststand 4-3 was. Wat als we wel vanaf het begin er goed hadden gestaan????

Spirit had de week ervoor tegen Volharding flink uitgehaald met scoren. Daar was nu niet veel van terug te zien, misschien hadden zij vorige week een superdag of juist vandaag ook een mindere dag.

In de rust de zaken opnieuw aangestipt en met frisse moed weer aan de gang. Zij scoorden vrij snel en wederom stonden we er weer twee achter. Het duurde vrij lang, maar toen wisten wij weer te scoren 5-4. Gelukkig weer het gevoel dat alles nog mogelijk was. Maar in de laatste tien minuten wisten zij toch nog drie maal de mand te vinden en wij niet. Je ziet dan de fouten opstapelen, door gehaastheid en af en toe geen organisatie en misverstanden. Dat is jammer, want het lijkt nu gewoon of je er niet was, maar er waren voldoende kansen. Waar wij alle veldwedstrijden al last van hebben, is het afmaken ervan. Op training zie je de prachtige acties en afrondingen en dus met druk wil dit vaak op zaterdag niet te lukken. Het is niet zo dat er geen kansen zijn, maar de precisie wil gewoon niet lukken.

De pot wordt verloren met 8-4 en met dit gevoel wordt de lange reis weer terug ingezet, die wederom stof geeft tot nadenken. Hoe trainen we deze week, waardoor het hopelijk de volgende keer wel wil lukken? Ik heb het al vaker gezegd: “Het komt, want we zitten er niet zoveel naast”. Als we ze gaan raak gooien dan zijn we los en kunnen we van iedereen winnen.

Volgende week de laatste pot op het kunstgras, dan gaan we de warme droge en windvrije zalen weer opzoeken en zal techniek weer belangrijker worden. In de laatste pot zal Volharding ons op zoeken. De puntloze formatie van Collin Sonke zal zeker komen om van die hatelijke nul af te komen, dus zullen we er wel moeten staan. Hopelijk zal het weer ons dan nog eenmaal goed gezind zijn, om met wat publiek afscheid te nemen van de gezellige kantine en zullen we ons gaan opmaken voor een nieuwe competitie!

Rest mij nog de scores te melden: Linda 2, Marco en Richard beiden 1.

Vandaag op 1 oktober in de tropische hitte een potje tegen de enige Brabantse tegenstander, die gelukkig de juiste weg naar het complex hadden genomen. Vele kilometers voor de tunnel had er vermoedelijk voor gezorgd dat zij nooit op tijd waren gearriveerd. De wedstrijd stond vandaag onder leiding van Ad Vos, die ook op tijd was, ondanks de wegwerkzaamheden in Zeeuws-Vlaanderen. Hij deed dit met rust en overzicht, dus zeer prettig.

We starten de wedstrijd en kwamen toch snel achter, was dit omdat de tegenstander zoveel beter was? Niet helemaal waar, zij wisten de kansen gewoon af te ronden, iets wat ons wederom niet lukte. Waar de trainingen van deze week en bij sommige het inschieten gemakkelijk afging, was dit het belangrijkste punt waar we in achterbleven. Tja en als je ze zelf niet weet te maken en de tegenstander weet dit wel te doen, weet je dat je een probleem gaat krijgen. Kwamen we hier vorige wedstrijd nog mee weg, vandaag niet!

De ruststand was 3-5 en de overtuiging was er wel degelijk, dat het vandaag gewoon moest kunnen. Gas bij en kansen verzilveren was het advies. In het begin liep Voltreffers wederom uit, maar naar mate de pot vorderde werden we toch sterker. Later bleek dit te laat, we wisten de 7-8 op het bord te zetten, dit gaf hoop maar niet veel later maakte zij de 7-9. Wij wisten nog 8-9 te maken, maar helaas het laatste schot wilde helaas niet vallen, dus een punt was ons vandaag ook niet gegund. We hadden in de eerste helft de kansen laten liggen. De pogingen waren er, maar helaas niet met het gewenste eindresultaat en vermoedelijk deed dit tussen de oren bij sommige ook geen goed. Te veel kansen en geen enkel rendement is ook, als je de voorbereiding ziet, geen zaak van goed gevoel. Ook belangrijk, de tegenstander deed gewoon zijn verdedigende werk, wat ook niet geheel onbelangrijk is.

Wij moeten Voltreffers bedanken dankzij hun bereidheid om eerder te komen. Zo konden 1,2 en 3 vandaag gewoon aantreden en hiervoor nogmaals dank!! Dit is iets waar de komende tegenstander helaas niet bereid was mee te werken. Misschien wel begrijpelijk, maar toch jammer. Het gaat om een pot goede korfbal, alleen moeten we hier naar de bond kijken, die een definitief programma door geeft. Onze mensen hun vrije tijd naar een vrij weekend schikken en zij dan op het laatst een andere ploeg plaatsen vanwege een terugtrekking. Hadden zij het programma gehandhaafd, had dit voor geen enkele club een probleem opgeleverd. Zij beslisten anders en daar heb je je dan maar naar te schikken. Zij werken nergens aan mee en je zoekt het onderling maar uit. Wij zullen dus de beslissing van de bond, maar uitvoeren, zij maken het ons probleem. Helaas valt er nu geen overeenkomst te sluiten en zullen wij de langste reis volgende week naar Vlaardingen maken, waar Spirit huis gaat maken.

Na eerst al het publiek weer te hebben bedankt voor de steun en aanwezigheid, volgen nog de scores: Joost 4, Marjan 2 en Linda en Erwin beiden 1.

We zijn op de goede weg en er zal zeker een moment komen dat de vele kansen wel onze kant op vallen en wat zal dit dan een uitslag zijn!

Vandaag de eerste uitwedstrijd van de twee die we doen voor het zaalseizoen. Beide wedstrijden van heel wat kilometers. Vandaag naar Zierikzee en de eerstvolgende zal Vlaardingen worden en dit is dan ook gelijk de verste.

We speelden vandaag tegen All-Ready, waar wel wat bekend van is, maar dat zijn dan ook niet direct competitiewetenswaardigheden. We weten dat ze zijn gedegradeerd en welk spelletje er vorig jaar gespeeld werd, maar hoe de samenstelling eruit zou zien en of zij op dezelfde weg zouden doorgaan kon nog niet worden vermeld. We wisten dat zij woensdagavond de verre pot in Vlaardingen met 9-5 hadden verloren en dus ook een midweekse inspanning hadden moeten plegen. Wij zouden gewoon van eigen spel uitgaan en wel zien wat de tegenstander zou brengen. Om half vier werd ingefloten en konden we onder een goed zonnetje beginnen.

Na reeds twee minuten wisten we te scoren. Het gevoel van de voorsprong duurde echter maar een halve minuut en de stand was weer gelijk, vak wissel en dan afwachten waar de volgende score zou vallen. Dit was pas weer vier minuten later, wederom wisten wij voorsprong te pakken, helaas duurde dit maar weer dertig seconden, dus wederom gelijk. Een minuut later stond het 2-3 en weer vijf minuten later 2-4. Het geloof kwam er wel, maar toch wist de ploeg uit Zierikzee de stand naar 3-4 te trekken. Alleen wisten wij de score binnen een minuut weer op twee verschil te brengen. Je hoopt dit dan vast te houden en ook weer wat te kunnen uitbreiden, maar helaas binnen vijf minuten wisten zij de stand weer in evenwicht te brengen. Wij maakten de 5-6 maar zij de 6-6 met nog anderhalve minuut voor rust. Voor All-Ready zou dit zeker een steuntje in de rug zijn, zo vlak voor rust. Dus gingen we toch op jacht naar dat puntje. Dit lukte enkele seconden voor rust en zo werd de ruststand 6-7. Niet verkeerd, maar duidelijk was wel dat bij sommigen het vizier vandaag niet op scherp stond. Het aantal missers was vele male groter dan het aantal dat was gescoord en zo waren we ervan overtuigd dat we vandaag de punten mee naar huis moesten nemen.

Het spelletje van All-Ready maakte toch dat we het moeilijk met hun hadden, want een scherpe schuttersploeg had hier zeker fors meer weten te scoren! Start van tweede helft. Wederom een berg kansen, maar het was de thuisploeg die in de elfde minuut de score weer gelijk trok. Gelukkig wisten wij na vier minuten de score weer in ons voordeel om te zetten 7-8 en in de 21ste minuut volgde de 7-9 en begin je al iets meer te hopen op de twee puntjes. Wij vielen wederom stil en scoorde All-Ready zich weer naast ons. Drie minuten voor tijd wisten wij de 9-10 in te leggen en braken twee spannende laatste minuten aan die gelukkig geen tegendoelpunt opleverde. Wij konden nu de twee puntjes bijschrijven. De tweede helft had super veel kansen opgeleverd, maar leverde niet dat op wat eraan doelpunten inzat. Ook is duidelijk dat sommige spelers van All-Ready de ervaring hebben van het spelen op een fors hoger niveau. Ze gebruiken dit goed en slim, niet altijd plezierig voor de tegenstander, maar dit is ervaring en zal hun zeker aan punten gaan helpen.

Onder het genot van een drankje en de langzaam vertrekkende zon werd genoten van het fijne gevoel van de nul af te zijn, werd de terugreis aanvaard en gaan we ons opmaken voor de enige Brabantse tegenstander in onze poule, die ons de volgende zaterdag komt bezoeken. Hopelijk zal er dan weer veel publiek voor ons zijn en zal het weer wederom zo heerlijk zijn om te spelen.

Rest mij nog de scores te vermelden: Marjan, Linda, Erwin en Pjotr ieder 2, Marjolein en Marco beiden 1.

Afgelopen zaterdag wederom een thuiswedstrijd en nu wel een compleet programma. De B’s tegen Atlas, net wat tekort gekomen en verloren met 5-6. Jammer net niet. Hierna Zaamslag 3, die hun wekelijkse agressie komen uitleven op het kunstgras, helaas konden ook zij TOP geen nederlaag bezorgen. Hierna ons schaduwteam, het tweede tegen de studenten van Seolto 4. Zij kwamen eerst achter, maar trokken de overwinning uiteindelijk toch vrij gemakkelijk naar zich toe.

Daarna mochten wij aantreden. Voor mij is vanaf indeling van de poule duidelijk dat dit team, wat vandaag op bezoek kwam, de titelkandidaat is! Eén team, maar vooral de scorende kwaliteit en continuïteit van het basis-heren-viertal maakt het verschil. De wedstrijd van vandaag stond onder leiding van Dhr. Cannoo die dit op correcte wijze wist te leiden en gelukkig op tijd ons complex wist te bereiken na in de file te hebben gestaan. De wedstrijd was vierenhalve minuut oud toen de score werd geopend. Tja misschien vanzelfsprekend door een heer van Atlas. Binnen de minuut zorgden zij voor de 0-2. Gelukkig wisten wij nu ook te scoren en dit gaf zeker hoop dat we het verschil klein zouden kunnen houden. Helaas maakten zij er de 1-4 van en wisten wij weer voor de 2-4 te zorgen.

Nu was het een dame van Atlas die het tupperware wist te verschalken, maar gelukkig hierna ook het enige doelpunt van een dame van ons 3-5. Na 21 minuten was er dus nog volop spanning. We trachten de opdrachten zo goed mogelijk uit te voeren, maar het leek nu de tien minuten van Atlas te worden. Ze liepen uit naar de 3-8. Gelukkig scoorden wij er weer twee bij 5-8. Helaas wisten zij voor rust de stand nog op te trekken naar de 5-10.

Tijdens de rust even bijkletsen en gewoon weer verder gaan. Rust bewaren en ons aan opdracht houden. Na ruim elf minuten scoorden wij en weer zes minuten later wisten we de 7-10 te verzilveren. Zij scoorden maar niet en je hoopt dichterbij te komen. Je krijgt weer hoop en hoopt dat Zaamslag nog voor een stunt kan gaan zorgen, maar helaas 2 stippen werden gemist, op dit o zo belangrijke moment. In minuut vierentwintig weet Atlas voor de eerste keer toch weer te scoren en vallen wij hierin stil. Zij leggen er nog twee bij en is de einduitslag 7-13. Het leed was dus voornamelijk in die tien minuten voor rust aan ons toegebracht. Genoeg punten voorsprong voor Atlas om rustig en beheerst het spelletje uit te spelen. Ook wetende dat deze ploeg, in echt goede doen, de score absoluut nog groter had kunnen maken. Maar ook een Zaamslag dat zeker nog wat meer had kunnen scoren vandaag, hopelijk zal dit de komende wedstrijden beter gaan. We speelden op de juiste manier, maar soms moet je ook erkennen dat de ander iets meer kwaliteit heeft en dat zij een collectieve off-day moeten hebben en wij op zo’n moment het geluk dat alles er in valt. Wel een ploeg gezien die wederom stappen maakt en zichzelf in de hand heeft en de rust steeds beter bewaart en dan zelfs koelbloedig de actie afmaakt. Dit smaakt naar meer en er zit ook zeker meer in. In de komende drie potten ontmoeten wij tegenstanders die we niet elk jaar tegenkomen. Het gedegradeerde Allready, die nog niet eens begonnen is aan de competitie. Dit lijkt een beetje competitievervalsing, maar het zal zijn redenen wel hebben. Vervolgens Voltreffers uit Oosterhout en Spirit uit Vlaardingen. Wel leuk om ook eens wat onbekenden tegen te komen!

Rest mij nog om publiek wederom te bedanken voor de steun en de gezelligheid op het complex.

De scorende personen waren de volgende: Marco en Erwin beiden 2, Joost, Joris en Marjolein ieder 1.

Nu op naar de wedstrijd in Zierikzee: All-Ready

Met de wedstrijd Zaamslag – Blauw-Wit start voor ons de competitie. Niet zoals gepland, want de derby Luctor-Zaamslag kwam helaas te vervallen. Er zijn trouwens helemaal geen derby’s meer dit seizoen. Wel jammer voor het korfbal in Zeeuws Vlaanderen maar ja, soms is het niet anders! De wedstrijd van vandaag is tegen een ploeg die een nieuwe, maar toch bekende trainer heeft gekregen. Stond hij vorig jaar nog bij Volharding, nu voor een nieuwe uitdaging bij Blauw-Wit. Voor ons geen onbekende tegenstander. Vorig jaar in de eerste pot op het veld speelde zij ons volledig weg en in tweede helft ging het bij ons al stukken beter en konden we het tot een kwartier voor tijd Blauw-Wit bijhouden. De vraag is hoe zou het nu gaan, want daar verloren ze twee bepalende spelers, Claudia en Edwin, wel kregen zij vanuit Breskens versterking van Marty. De pot vandaag onder leiding van Jan Peter Pauwer en tja dan het weer, daar hebben we het allemaal misschien al teveel over gehad.

Om vier uur kon er gestart worden. Het duurde acht minuten alvorens voor de eerste maal de korf werd gevonden. Helaas voor ons was het de tegenstander die dit deed en zij deden dit wederom drie minuten later nogmaals en zo was het 0-2. Maar na de vakwissel was het gelijk na een minuut raak. Toen volgde er een hele lange tijd niets en pas weer in 33ste minuut wisten wij gelijk te komen. Belangrijk om toch in deze stand te kunnen gaan rusten. Het thee drinken en bijpraten kon beginnen, ook de rust is dan gewoon even lekker.

Het tweede gedeelte startte en na zes minuten was het toch weer Blauw Wit die de score opende. Een minuut later brachten zij stand op 2-4. Hierna wisten wij de stand weer in evenwicht te brengen, 4-4. Beide ploegen scoorde nog nogmaals, hierdoor was de stand 5-5. Wij kwamen nu voor de eerste keer op voorsprong, 6-5, maar helaas ook voor de laatste keer, want zij scoorden de 6-6 in de achtentwintigste minuut. Je weet dan dat die laatste zeven minuten spannend zullen gaan worden en wie het eerst scoort ook hele goede zaken kan doen. Al snel krijgen wij kans hierop door middel van eens stip, welke jammer genoeg werd gemist. Het was de ploeg uit Kloetinge die in de drieëndertigste minuut de 6-7 binnen legt. Iedereen zet alles op alles, zowel aanvallend, maar ook zeker verdedigend. Gelukkig daarna weer een aanval met daaruit volgend weer een stip. Helaas wordt deze ook gemist, nog wel gelijk een volgende goede kans, maar de bal wilde er de laatste minuten voor ons niet meer in. De stand veranderde niet en we stonden dus met lege handen. Dit is dan eigenlijk niet waar je recht op zou moeten hebben, maar zo werkt sport nu eenmaal niet. Wij zijn geen jurry sport gelukkig, want het is gewoon zo dat hij of zij die er één meer in weten te leggen, de punten bijgeschreven krijgen. Bij ons was het scoren van onszelf en de lengte van bijna het volledige Blauw-Wit team, inclusief de reserves, dat ons opbrak. We speelden absoluut niet verkeerd, maar dit is niet voldoende.

Wij wensen Blauw-Wit verder veel succes in de competitie en ook hun nieuwe coach Adri met zijn nieuwe uitdaging en zien jullie later weer terug. Op naar volgende week waar we wederom thuis mogen starten tegen, naar mijn inziens kampioenskandidaat nr. 1, Atlas. Gezien hun goed en regelmatig scorende herenviertal, wacht ons een zware middag! Dit neemt niet weg dat we het ze zeker zo lastig mogelijk zullen proberen te maken en we hopen daarbij ook weer zoveel mogelijk publiek erbij te mogen begroeten. Iets wat ook bij de wedstrijd tegen Blauw Wit een goed gevoel gaf!!

Doelpuntenmakers: Marco 5 en Erwin 1